Kazimierz IV Jagiellończyk na obrazie Marcello Bacciarelliego

Patron

KAZIMIERZ JAGIELLOŃCZYK

1447–1492

Młodszy syn Władysława Jagiełły i Zofii Holszańskiej. Tron polski objął po tragicz­nie zmarłym Władysławie Warneńczyku. Przed objęciem tronu, od 1440 roku zasia­dał na tronie książęcym w Wilnie. Koronowany na króla Polski 25 czerwca 1447 roku w Katedrze Wawelskiej.

Przez cały okres panowania dbał o zachowanie suwerenności ukochanej Litwy, nie zaniedbując przy tym interesów Korony. Do najważniejszych wydarzeń w czasie pa­nowania Kazimierza III należała wojna trzynastoletnia z Zakonem Krzyżackim, za­kończona pokojem toruńskim w 1466 roku, na mocy którego odzyskano między innymi Pomorze Gdańskie, a wraz z nim dostęp do morza, co w istotny, korzystny spo­sób zmieniło sytuację ekonomiczną, polityczną i militarną kraju. W polityce we­wnętrznej państwa, za sprawą nadanych przez króla szlachcie przywilejów wprowa­dzono w Polsce parlamentaryzm szlachecki.

Umierając w 1492 roku król pozostawił wiele niezrealizowanych planów, na prze­szkodzie których stanęły nieustanny brak pieniędzy i wzrost potęgi szlachty.

Z Elżbietą z Habsburgów miał trzynaścioro dzieci, którym dał jak najlepsze wykształcenie. Dbał również o rozwój nauki i sztuki. Za jego czasów działali Jan Długosz, Wit Stwosz, Kallimach i Jan Ostroróg.

http://pl.wikipedia.org/wiki/Kazimierz_IV_Jagiello%C5%84czyk